با توسعه جوامع بشری، نیاز به صنایع مختلف و کارخانجات افزایش می‌یابد. گسترش صنایع مختلف و افزایش تولیدات کارخانجات جهت پاسخگویی به نیاز جامعه منجر به تولید حجم زیادی پساب‌های صنعتی شده است. آلاینده‌های آلی و غیرآلی مختلفی در این پساب‌ها وجود دارد. یکی از این آلاینده‌ها که در پساب‌های صنعتی به وفور یافت می‌شود سیانید می‌باشد.
اسید سیانیدریک و سیانیدها دسته‌ای از نیتریل‌ها هستند که از نظر شیمیایی جزء هیدروکربن‌های ازت دار با فرمول R-CN می‌باشند، که عامل -CN آن‌ها به شدت سمی است و موجب خفگی نسبی می‌شود. به طور کلی به تمام ترکیباتی که -CN داشته باشند، سیانید یا سیانور گفته می‌شود. در شکل زیر می‌توان ساختار اتمی آن را مشاهده کرد. آنیون -CN از پیوند سه گانه بین یک اتم کربن و یک اتم نیتروژن تشکیل می‌شود.
ساختار اتمی سیانید
پساب تولید شده توسط صنایع مختلف از جمله صنایع فرآوری فلزات ارزشمند مانند طلا و نقره، صنایع آبکاری، پلاستیک سازی، تولید مواد شیمیایی آلی، داروسازی و عکاسی حاوی سیانید می‌باشد. رهاسازی پساب‌های سیانید دار در طبیعت به دلیل سمیت بسیار بالای آن‌ها باعث ایجاد آلودگی محیط زیست و به وجود آوردن مشکلات زیست محیط می‌گردد. حد مجاز سیانید در پساب‌های صنعتی جهت تخلیه به آب‌های سطحی زیر ۲/۰ میلی گرم بر لیتر تعیین شده است.
برای حذف سیانید از پساب‌ها روش‌های مختلفی ارائه شده است از جمله این روش‌ها می‌توان به اکسیداسیون الکتروشیمیایی، الکترولیز، جذب بر رزین‌ها، اسیدی کردن، فرار سازی و خنثی سازی مجدد (AVR) و جذب سطحی اشاره کرد.
مزایا و معایب هر کدام از روش‌های موجود جهت حذف سیانید باعث شده است تا برخی از این روش‌ها جایگاه برتری نسبت به دیگر روش‌ها داشته باشند. در بین روش‌های بیان شده روش جذب سطحی به دلیل قابلیت جذب بالا و هزینه‌ی عملیاتی پایین نسبت به روش‌های دیگر برتری دارد. به این منظور جاذب‌های طبیعی و مصنوعی مختلفی از جمله کربن فعال و کانی‌های رسی مانند بنتونیت و زئولیت به کار گرفته شده است.
این مطلب ادامه دارد….
ما را در کانال تلگرامی به آدرس https://t.me/chakadkavosh دنبال کنید.
